Parafia Rzymskokatolicka pw. NMP Wniebowziętej w BRUŚNIKU

Komunikat Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów KEP

W związku z zapytaniem o publiczne inicjatywy krytyczne wobec Komunii św. na rękę, przypominamy, że chociaż główną formą przyjmowania Komunii w Polsce jest Komunia do ust (Wskazania KEP z 2005 r. nr 40), to jednak nie oznacza to, że inne zatwierdzone przez Kościół formy miałyby być same z siebie niegodne, niewłaściwe, złe lub grzeszne, jeśli spełnia się warunki stawiane w tej kwestii przez prawo liturgiczne.

Niewłaściwe i krzywdzące wiernych jest twierdzenie, że przyjmowanie Komunii św. na rękę, jest brakiem szacunku wobec Najświętszego Sakramentu. Podobnie niesprawiedliwe jest ukazywanie osób przyjmujących Komunię św. na rękę jako tych, którzy „winni są Ciała i Krwi Pańskiej”, z założeniem, że czynią to bez uszanowania, którego domaga się św. Paweł w 1 Liście do Koryntian. Co prawda Sobór Trydencki używa tego fragmentu na przypomnienie o godnym i pełnym czci przyjmowaniu Ciała Pańskiego, ale nadaje mu również wymiar duchowy, ukazując że niegodnym jest przyjmowanie Komunii w grzechu (Dekr. o Euch., sesja 13: 1/A, r. 7). Dodajmy, że słowo „niegodne” oznacza to, czego się nie godzi czynić, a tymczasem Kościół w swoim prawie uznaje za „godny” zarówno jeden, jak i drugi sposób przyjmowania Komunii. Potępiając jeden z godziwych sposobów przyjmowania Komunii św., wprowadza się nieład i podział w rodzinie Kościoła.

Nie można też stwierdzić, iż Komunia św. na rękę jest sama z siebie profanacją. W ten sposób zarzucałoby się Stolicy Apostolskiej, która dopuszcza Komunię na rękę, że akceptuje profanację (por. Mszał Rzymski, OWMR 161, rzymska instrukcja Redemptionis Sacramentum nr 92). Tymczasem faktyczna profanacja Eucharystii to czyn „mający znamiona dobrowolnej i poważnej pogardy okazywanej świętym postaciom” (instr. Redemptionis Sacramentum 107, por. KPK kan. 1367). Nie można więc zarzucać profanowania Eucharystii osobom, które z różnych powodów pragną przyjąć z wiarą i czcią Komunię św. na rękę, zwłaszcza w okresie pandemii.

Przypominamy także wszystkim szafarzom Komunii, zwyczajnym i nadzwyczajnym, że są oni zobowiązani do przestrzegania prawa liturgicznego, które stanowi, że kiedy nie ma niebezpieczeństwa profanacji, nie można ani zmuszać, ani zabraniać Komunii w jednej czy drugiej formie (por. Redempt. Sacr. nr 12). Szafarze nie mogą twierdzić, że samo udzielenie Komunii na rękę stanowi niebezpieczeństwo profanacji, jeśli wierny z wiarą i szacunkiem prosi o tę formę Komunii. Prawo oceniania i zmieniania praktyki liturgicznej należy do Stolicy Apostolskiej i dopóki ona uznaje Komunię na rękę za godziwy sposób udzielania wiernym Ciała Pańskiego, nikt nie powinien tego sposobu potępiać. Kto zaś to czyni, wprowadza nieład i podział w rodzinie Kościoła. Może się natomiast zdarzyć, że w okresach nadzwyczajnych, jak np. trwająca epidemia, biskupi na swoim terenie tymczasowo zawężą obowiązujące prawo (por. List kard. Saraha z 3 września br.), czemu należy być zawsze posłusznym, aby zachować w Kościele pokój, o który modlimy się we Mszy przed samą Komunią.

Niech szafarze udzielający Komunii na rękę poczuwają się do szczególnie wielkiej dbałości o cześć wobec Najśw. Sakramentu, zwracając uwagę na to, aby przy Komunii nie dopuścić do
gubienia okruszyn Hostii. W tym celu powinni dbać o jakość stosowanych do Mszy hostii, z wielką uwagą dbając o to, aby się nie kruszyły i nie pozostawiały na dłoniach wiernych okruszyn. Warto też przypomnieć za Mszałem, że „ilekroć przylgnie do palców jakaś cząstka Hostii, zwłaszcza po łamaniu Chleba i Komunii wiernych, kapłan powinien otrzeć palce nad pateną, a jeśli to konieczne, obmyć je. Ma również zebrać cząstki znajdujące się poza pateną” (OWMR 278). Kongregacja ds. Nauki Wiary w 1972 r. wyjaśniła, że „zasadniczo otarcie palców nad pateną powinno wystarczyć. Ale mogą się zdarzyć i takie przypadki, w których konieczna jest ablucja palców, jeśli np. wyraźnie widoczne partykuły pozostaną przyklejone do palców z powodu pocenia się” (dekl. De fragmentis eucharisticis). Jeśli kapłani są zobowiązani do sprawdzenia, czy na dłoniach nie pozostały okruszyny Hostii (OWMR 278), podobnie powinni postępować wierni. Dlatego ci, którzy z uzasadnionych powodów proszą o Komunię na rękę, zaraz po spożyciu Ciała Pańskiego powinni uważnie obejrzeć dłonie oraz zebrać i spożyć ze czcią każdą widoczną okruszynę, która mogła oderwać się od Hostii.

Bp Adam Bałabuch
Przewodniczący Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
Konferencji Episkopatu Polski

Jak prawidło przyjmować Komunię Świętą na rękę? Film instruktażowy

W niedzielę 13 września 2020 roku odbyło się uroczyste wprowadzenie relikwii św. Jana Pawła II, które zostały przekazane dla naszego Sanktuarium przez kardynała Stanisława Dziwisza dla szerzenia kultu Papieża Polaka, dzięki staraniom naszego rodaka ks. Jana Bartoszka. W tym dniu kazania wygłosił ks. Krzysztof Waśko posługujący w Nawojowej. W tym dniu również rozpoczyna się peregrynacja relikwii św. Jana Pawła II po rodzinach naszej parafii.Można się zapisywać w zakrystii Sanktuarium na wolne terminy by przez dobę – od Mszy wieczornej w dniu rozpoczęcia peregrynacji w danym domu, by odnieść relikwie św. Jana Pawła II do Sanktuarium następnego dnia na Mszę wieczorną.Wszystkie informacje są umieszczone w książeczce Vademecum (przeznaczonej dla każdej rodziny przyjmującej obraz i relikwie św. Jana Pawła II) oraz na obrazku z datą rozpoczęcia i zakończenia peregrynacji w danej rodzinie oraz najbardziej potrzebnymi informacjami o przygotowaniu i przebiegu peregrynacji w rodzinach. Niech ten czas peregrynacji w naszych domach poprzedzi przez 4 wcześniejsze  popołudnia czy wieczory właściwe rodzinne modlitewne przygotowanie, niech to będzie również okazja do spowiedzi naszych rodzin oraz niech ta doba spędzona na rodzinnej modlitwie przy relikwiach inspiruje nas do wielu dobrych postanowień i wydawania owoców, które umocnią życie naszej rodziny parafialnej. Intencją szczególną tej modlitwy uczyńmy prośbę o ustanie pandemii koronawirusa oraz o jedność w naszych rodzinach i parafii.Jako duszpasterze modlimy się na środowej nowennie i na Mszy świętej zbiorowej w tym dniu za rodziny, które w danym tygodniu przyjmowały relikwie i obraz św. Jana Pawła II oraz za te rodziny, które podejmą tę inicjatywę duszpasterską w naszym Sanktuarium w nadchodzącym tygodniu. 

UWAGI ORGANIZACYJNE
Dzień rozpoczęcia ……………………………

Dzień zakończenia ……………………………

1. Jeśli w dniu zapisu nie zostało przekazane Vademecum peregrynacji, należy zgłosić się do zakrystii lub kancelarii parafialnej po 13 września.
2. Dobę peregrynacyjną poprzedzają 4 wieczory modlitewne, których treść pomaga w rachunku sumienia i zbliżeniu w relacjach rodzinnych.
3. W dniu peregrynacji postarajmy się jeśli nie jesteśmy w stanie łaski uświęcającej przeżyć rodzinnie spowiedź świętą, dlatego zapraszamy do Sanktuarium pół godziny przed Mszą świętą wieczorną. Uczestnicząc zaś w tym dniu we Mszy wieczornej módlmy się za siebie prosząc o duchowe owoce czasu nawiedzenia. 
4. Na zakończenie Mszy świętej po błogosławieństwie, a przed zasłonięciem obrazu Matki Bożej Bruśnickiej, kapłan przekazuje rodzin zgromadzonej przed ołtarzem głównym obraz i relikwie. Szczegółowy program doby został zamieszczony w Vademecum.
5. Następnego dnia przynosimy relikwie do Sanktuarium kwadrans przed Mszą wieczorną i bierzemy udział w tej Mszy świętej jako dziękczynienie za dar peregrynacji oraz prośbą wytrwania w podjętych postanowieniach. 

Adoracja Najświętszego Sakramentu

w niedzielę od 6.30 do 7.00, w środy i piątki w godzinach od 15.00 do 16.00 (o 15.30 wspólny różaniec),
w soboty od 15.30, również w tym czasie, oraz przed każdą Mszą Świętą w Sanktuarium, jest możliwość skorzystania z sakramentalnej spowiedzi.

Usłysz z niebios, święty Szymonie, głos do ciebie wołających. Bądź naszym patronem u Boga Najwyższego. Oddalaj od nas nieszczęścia duszy i ciała i uproś nam u Niego, aby prowadził nas swoimi śladami do wiekuistej ojczyzny i abyśmy po śmierci mogli w niebie z Tobą i wszystkimi świętymi chwalić Boga w Trójcy Jedynego, któremu niech będzie cześć od wszystkiego stworzenia na wieki wieków. Amen.

Św. Szymonie, patronie chorych w czasie epidemii – módl się za nami.